SVEDOČENjE FOTOGRAFIJE, SNIMLjENE U RAVNOM NA ILINDAN 1968. GODINE,

Tekst Jove Bajića Među kupreške Srbe koji su se još sredinom dvadesetoga veka bavili jednom vrstom krajnje anahronog i krajnje zapozdalog književnog rada, onako kako se radilo u srednjem veku, može se uvrstiti i Ravnjak Jovo Musić, kovač, a kasnije, kada je 1913. godine podignuta ravanjska crkva Svetog Nikole i klisara (poklisar – crkvenjak).

U ranu zoru 3. aprila 1992. godine Vojska Republike Hrvatske i paravojne formacije Hrvatske demokratske zajednice Tomislavgrada (Duvna) i Livna zajedno sa HOS -om , paravojnim jedinicama Hrvatske stranke prava upale su u srpsko kupreško selo Donji Malovan, koje se nalazi na krajnjem jugozapadnom delu Kupreške visoravni. Hrvatski vojnici počeli su da pucaju, ubijaju civile, a one, koji u opštoj pometnji nisu uspeli da se izvuku i domognu obližnje šume, skupljaju na jednom mestu pripremajući ih za deportaciju.

Profesor Anđelko Šebez napisao je interesantan tekst o stećcima na Kupresu.

GENOCID KOJI JE NAD SRPSKIM STANOVNIŠTVOM KUPRESA IZVRŠEN OD STRANE VOJNIH I PARAVOJNIH FORMACIJA REPUBLIKE HRVATSKE I HRVATA IZ BOSNE I HERCEGOVINE u periodu od 3. aprila - 15. maja 1992. godine Novembar, 1998. godine Kupreška visoravan predstavlja jedno od najznačajnijih vojno-strateških područja u celoj Bosni i Hercegovini. Diže se na visinu od 1200m iznad nivoa mora i zahvata površinu od blizu 550km2. Predstavlja i zasebnu geografsku celinu na kojoj su Srbi odvajkada bili većinsko stanovništvo. Krajem DžIDž veka činili su 55 odsto stanovništva, a pred Drugi svetski rat bilo ih je 55,6 odsto od ukupnog broja žitelja Kupreške visoravni. U vreme Drugog svetskog rata hrvatski fašisti - ustaše masakrirale su 1.038 Srba civila, od toga njih 255 bili su deca ispod deset godina starosti.